Vrolijke Freek, geur en dementie
Dit is Freek (fictieve naam)
Freek is 86 jaar en woont in een mooi verpleeghuis in Noord-Holland.
Freek heeft dementie en wanneer ik hem ontmoet, zie ik een vrolijke lieve man. Zijn ogen stralen als een jonge vent. Ik mag even komen kijken op zijn kamer. Hij vraagt of we samen koffie gaan drinken, daar heeft hij zin in. Daarna lekker een krantje lezen voor hem een mooi begin van de dag.
Niks aan de hand zou je zeggen. Echter word ik bijgepraat door de EVVér van meneer. Freek wil graag naar buiten, weg uit het verpleeghuis.
Wat is er aan de hand?
Freek heeft een zeer actief leven achter de rug, als techneut heeft hij vele landen bezocht. Later hielp hij verschillende bedrijven door zijn kennis aan te bieden. Maar hij startte altijd de dag met een kop koffie en zijn krantje.
En dat ritme houdt hij nog altijd vast. En na zijn krantje begint zijn dag. Jas aan, tas bij en op naar buiten, naar zijn klanten, naar de mensen die hij kan helpen. Het is voor hem net zo logisch als ademen. Echter voor Freek is het niet veilig om alleen naar buiten te gaan. Hij wordt dan op een zachte manier weer terug naar de huiskamer begeleidt. Er wordt geprobeerd om hem af te leiden met andere activiteiten.
Freek wil dit alles niet, hij weet het zeker, hij moet naar buiten, zo heeft hij het altijd gedaan. Zijn boosheid en frustratie stijgen per minuut. Hij loopt heen en weer door de gang, niet af te leiden. Ineens is Freek die vrolijke en lieve man niet meer. In plaats daarvan zien we een man die zichzelf alleen maar bozer maakt. Boos op alles en iedereen die hem tegenspreekt. Hij gebruikt scheldwoorden en duwt zijn begeleiders weg. Hij tiert en is op dat moment zeer agressief te noemen. Ik zie de onmacht in de ogen van de begeleiding, dit is niet wat ze hem gunnen.
Er wordt gesproken over medicamenteuze sedativa. De visie van de zorginstelling is om zo min mogelijk sedatie te gebruiken. Dit om de bewoners zich zo veel mogelijk zichzelf te laten zijn in een vertrouwde en veilige omgeving. Ook de echtgenote van Freek wil sedativa zoveel mogelijk voorkomen.
Zelfs de collega's die deze aanpak onzin vonden, zien het effect!
Kan geur iets doen aan deze situatie?
Wij weten dat onze geur veel kan doen voor patiënten met dementie. Om Freek optimaal te kunnen helpen zijn wij op locatie voor een onderzoek. Op locatie volgt een stevig intakegesprek waarna we kiezen om een geur te verspreiding in de hal, de plaats waar Freek zijn agressie opbouwt. De geselecteerde geur heeft op veel mensen een positief effect en word veel ingezet tegen sundowning. De geur zal dus niet alleen voor Freek van nut zijn.
Op zijn kamer plaatsen we een geur die we geselecteerd hebben nadat we zijn Psycho Biografische Anamnese hebben geanalyseerd. Na een paar dagen is er al een positieve reactie, Freek is minder boos en laat zich makkelijker begeleiden. Dit is fijn om te horen, zo weten we dat we de juiste geur te pakken hebben.
Vanaf nu gaan we finetunen en zorgen we samen met de Evvér dat het geurprogramma aangepast wordt op de behoefte van Freek. Wij zijn van mening dat geur moet ondersteunen en niet moet overweldigen. Wanneer je de zintuigelijke balans in evenwicht houdt, realiseer je meer.
Ook in de komende maanden houden we contact en begeleiden we Freek. Mensen met Dementieel Syndroom veranderen, soms langzaam, soms snel. Daarom is het belangrijk dit goed te volgen. Alles om te zorgen dat mensen een betere versie van zichzelf kunnen zijn zonder sedativa. Fijn voor deze mensen, hun geliefden, hun medebewoners en voor de medewerkers.
